Από τους δημοσιογράφους έγιναν οι παρακάτω ερωτήσεις και δόθηκαν από την Αλέκα Παπαρήγα οι ανάλογες απαντήσεις:

Ερώτηση: Πώς σχολιάζετε δηλώσεις του κ. Βελόπουλου και άλλων ότι ήρθε η ώρα να ρίξουμε ένα τουρκικό μαχητικό για να βάλει μυαλό η Τουρκία;

Απάντηση: Πρόκειται για επικίνδυνες και συνειδητά ανεύθυνες δηλώσεις, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι γενικά ανεύθυνοι. Δηλώσεις οι οποίες προσπαθούν να μετατοπίσουν το ζήτημα από το ΝΑΤΟ και τον καταστατικό του χάρτη, να το μεταθέσουν στην ηγεσία της Τουρκίας. Είναι η εύκολη λύση. Ούτως ώστε να κερδίσουν και μερικές ψήφους, ιδιαίτερα αυτό ενδιαφέρει τον κ. Καρατζαφέρη. Είναι βεβαίως ψήφοι αγνών ανθρώπων οι οποίοι δεν ανέχονται τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου, δεν ανέχονται να κινδυνεύσουν Ελληνες πιλότοι, κλπ., μεταθέτοντας όμως το πρόβλημα. Να πάνε να κάνουν τους λεονταρισμούς στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Γιατί σε τελευταία ανάλυση είναι δυνατόν μια Τουρκία να επιβάλει σε παγκόσμιο επίπεδο τις δικές της ανομίες και να μην μπορεί η λεγόμενη παγκόσμια κοινότητα να την αντιμετωπίσει; Εμείς θεωρούμε ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα παίρνοντας μέτρα απέναντι σ' αυτούς που μπορούν να διευθετήσουν το ζήτημα, που είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Το ίδιο πράγμα γίνεται και με το Κυπριακό. Ποιος φταίει για τη μη επίλυση του Κυπριακού; Η ηγεσία της Τουρκίας. Βεβαίως φταίει, αφού είναι δύναμη εισβολής, ναι, αλλά όταν υπάρχουν οι αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, διαχρονικές... Το ίδιο ισχύει και για το Παλαιστινιακό. Πώς αυτή η παγκόσμια κοινότητα δεν είναι σε θέση να βάλει στη θέση της - όχι να κηρύξει πόλεμο - μια χώρα; Οσο και γεωστρατηγικά η Τουρκία να είναι πολύτιμη για τους συμμάχους της δεν παύει να είναι μια χώρα μέσα σε εκατοντάδες. Λοιπόν, τώρα μη μεταθέτουμε το ζήτημα. Οπως στα ασφαλιστικά ταμεία μετατίθεται το πρόβλημα στο επίδομα αδείας του εργάτη και της εργάτριας και στο δώρο - λέει αυτό θα σώσει τα ασφαλιστικά ταμεία - το ίδιο ισχύει και για την Τουρκία και για τα εθνικά θέματα.

Ερώτηση: Λέτε πόλεμο στον πόλεμο κι ότι πρέπει να είναι ενωμένοι οι εργαζόμενοι. Γιατί δεν κάνετε μια προσπάθεια κοινής στάσης με τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ που είναι οι βασικές ομπρέλες;

Απάντηση: Επειδή ακριβώς ξέρουμε ποιος είναι ο εχθρός σ' αυτόν τον πόλεμο κι αυτός ο εχθρός είναι και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Επειδή ξέρουμε ότι αυτός ο πόλεμος είναι σκληρός, απαιτεί δύναμη, απαιτεί ικανότητα. Είμαστε εμείς που καταλαβαίνουμε τη μεγάλη αξία της ενότητας και της κοινής δράσης στις γραμμές του εργατικού κινήματος. Εμείς δεν υποτιμούμε τον αντίπαλο ούτε είναι αντίπαλος στη διεκδίκηση στις κυβερνητικές καρέκλες. Είναι αντίπαλος στο πεδίο της οικονομίας, στο πεδίο γενικότερα της κοινωνίας. Ομως, το θέμα αφορά την ενότητα της εργατικής τάξης - όχι ενότητα με κείνες τις συνδικαλιστικές ηγεσίες οι οποίες φέρνουν βαθιές ευθύνες για το γεγονός ότι το εργατικό κίνημα βρέθηκε ανήμπορο, ακαθοδήγητο, ανενημέρωτο και παραπλανημένο να αντιμετωπίσει μια επίθεση που η αφετηρία της βρίσκεται στις αρχές της δεκαετίας του '90. Είναι αυτές οι ηγεσίες που έλεγαν «ναι» στην ιδιωτικοποίηση. Είναι αυτές οι ηγεσίες που έλεγαν «ναι» στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, στα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης. Είναι αυτές οι ηγεσίες που όποιος είχε αντίρρηση σ' αυτά τα μέτρα, που τότε υπήρχε δυνατότητα να τα παρεμποδίσουν, λέγανε ότι αυτά είναι επαναστατική γυμναστική. Και σήμερα οι άνθρωποι αυτοί υπέγραψαν κείμενο 8 σημείων συμφωνίας με τον Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων. Και μέσα στα οκτώ σημεία συμφωνίας προβλέπονται με κομψό τρόπο - δε μπορεί να γίνει σύμφωνο που να λέει τα πράγματα όπως είναι ... - υπέγραψαν όλα αυτά που γίνονται σήμερα. Ο αγώνας μπορούσε να ήταν προετοιμασμένος. Ο αγώνας που γίνεται στο «και πέντε» και κυρίως για τα οφέλη των συνδικαλιστικών ηγεσιών αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να φέρει αποτελέσματα, φέρνει και απογοήτευση. Είναι και ένας αυτοσυκοφαντούμενος αγώνας.

Λοιπόν, ενότητα ναι, αλλά για να προχωρήσει η ενότητα πρέπει να πετάξουν έξω και να μην ξαναεκλέξουν συνδικαλιστές οι οποίοι είναι εξαγορασμένοι από το κράτος, από την εργοδοσία, από τους μηχανισμούς της ΕΕ, από τα κόμματα εξουσίας.

Και θέλω να πω το εξής: Εμείς δε διαχωρίζουμε τους εργάτες σε εργάτες ήρωες και σε εργάτες φοβισμένους. Σε εργάτες θαρραλέους και σε εργάτες που φοβούνται. Κάθε ένας που πάει να κάνει ένα βήμα μπροστά, επειδή ξέρει ότι ο αγώνας και ο αντίπαλος είναι σκληρός, μπορεί δικαιολογημένα να έχει κι ένα φόβο. Δεν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που φοβούνται. Εχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που ξεπουλούν. Ο φοβισμένος θα ξεφοβηθεί στην πορεία, όταν θα δει ότι δεν έχει να χάσει και τίποτα. Αλλά μιλάμε γι' αυτούς οι οποίοι συντηρούν το φόβο στον εργάτη, του το λένε στο αυτί, του υπόσχονται... Τώρα όλη η συζήτηση είναι η ημερομηνία των εκλογών. Αυτό δεν είναι μπουρλότο στην ανάπτυξη των αγώνων; Είναι σα να λένε στον κόσμο μην αγωνίζεστε, δε χρειάζεται μέχρι να γίνουν οι εκλογές τον Οκτώβρη, το Μάρτη τα λύσαμε τα προβλήματα. Είναι σωστό αυτό;

Ερώτηση: Πώς σχολιάζετε το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών με αφορμή την εκλογή Προέδρου κι αν είναι συνταγματικό αυτό;

Απάντηση: Πρέπει να σας πω ότι η έννοια πρόωρες εκλογές έχει χάσει τη σημασία της. Διότι επί δύο χρόνια συζητάμε για τις εκλογές. Κατά τη γνώμη μας ζούμε σε προεκλογική περίοδο. Διαφωνούμε όμως στο να αναστέλλονται οι αγώνες. Επίσης, εμείς, ως Κόμμα, παίρνουμε μέτρα να μην περνάει στη συνείδηση των μελών, των φίλων και οπαδών ότι η υπόθεση θα λυθεί στις κάλπες.

Μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες πρέπει να εξαντληθεί στο μάξιμουμ η πίεση των εργαζομένων ακριβώς γιατί την άλλη μέρα από τις εκλογές, καθώς δε θα έχει επέλθει και η λύση, να μπορούμε να συνεχίζουμε. Κι εδώ απαιτείται αγώνας και ισχυρό ΚΚΕ.

Επομένως, δεν είναι πρόωρες για μας οι εκλογές ούτε τον Οκτώβρη. Δεν τις θεωρούμε πρόωρες.

Δεύτερον: Εμείς όταν ερωτηθήκαμε είπαμε το εξής: Πολιτικό τερτίπι του ΠΑΣΟΚ και σύνηθες πολιτικό κόλπο είναι αυτό: Να δημιουργεί τρικ όπου να βάζουν μπροστά τις εκλογές από οτιδήποτε άλλο για την αναρρίχησή του στην κυβέρνηση.

Συνταγματικά δεν είναι απαραίτητο να είναι παράνομο αυτό που λέει το ΠΑΣΟΚ «δε θα ψηφίσω τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας». Αυτό, λοιπόν, που έβαλε ο κύριος Τσάτσος ή δεν ξέρω ποιος άλλος έχει βάση. Δεν είναι απαραίτητο να είναι συνταγματικά παράνομο. Μπορεί να είναι συνταγματικά νόμιμο. Γιατί όμως γίνεται αυτό; Ενα κόλπο είναι. Τι είναι το κόλπο; Οι εκλογές. Γιατί; Γιατί «οι εκλογές θα επιλύσουν το πολιτικό πρόβλημα της χώρας». Ε, αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Είτε τον Οκτώβρη γίνουν οι εκλογές, ακόμα κι αν συμφωνήσουν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και οι εκλογές γίνουνε μετά, το πολιτικό πρόβλημα θα υπάρχει. Είναι στα χέρια του λαού να μειώσει την οξύτητα του πολιτικού προβλήματος. Να εγκαταλείψει και τους δύο μαζικά και ιδιαίτερα η εργατική τάξη. Ας τους ψηφίζουν οι βιομήχανοι, ας τους ψηφίζουν τα ανώτερα μεσαία στρώματα, ας τους ψηφίζουν οι μηχανισμοί τους, ας τους ψηφίζουν αυτοί που ωφελήθηκαν απ' αυτούς διά της πλαγίας οδού. Αλλά ο εργατοϋπάλληλος τι έχει να ωφεληθεί; Θα χάσει. Να τους τιμωρήσει πραγματικά. Οχι με άσφαιρα πυρά όπως ήτανε η αποχή.

Αυτή είναι η θέση μας. Δε θεωρούμε ότι το ΠΑΣΟΚ θέλει να κάνει κάτι παράνομο. Αλλά πολιτικά το ΠΑΣΟΚ πριμοδοτεί τη σύγχυση, τον αποπροσανατολισμό, την κινδυνολογία και τα τρομοκρατικά διλήμματα. Μόλις προκηρυχτούν οι εκλογές θα 'ρθει με νέο τρομοκρατικό δίλημμα. Δώστε μου αυτοδυναμία - το ίδιο θα πει και η ΝΔ - για να μην ξαναγίνουν εκλογές. Λες κι αν γίνουν αμέσως μετά εκλογές κάτι θα γίνει.

Ο τρόμος είναι η ανεργία, ο τρόμος είναι αυτά που έρχονται. Θέλουν να βγάλουν μια κι έξω αυτοδύναμη κυβέρνηση. Οχι, να μη βγει, να βγει όσο γίνεται αδύναμη κυβέρνηση, μ' έναν βουλευτή, να μην μπορεί να σταθεί για να μην παίρνει σκληρά μέτρα.

Ερώτηση: Πώς σχολιάζετε την απόφαση για απόσυρση, είναι για τους ρύπους ή είναι εισπρακτικό;

Απάντηση: Διατυπώσαμε από την αρχή τη θέση μας. Διαφωνούμε με το ότι τα αυτοκίνητα είναι ο αποφασιστικός, ο μοναδικός παράγοντας ρύπανσης. Οχι ότι δεν είναι, βεβαίως είναι, να το ξεκαθαρίσουμε, είναι ένας παράγοντας. Αλλά υπάρχουν τα εγκλήματα που κάνουν οι βιομήχανοι, π.χ., η μόλυνση του νερού, κλπ. Επομένως είχαμε όλο το δικαίωμα να πούμε: Το ότι η κυβέρνηση ξεχωρίζει ένα ρύπο και μάλιστα παίρνοντας μέτρα που ενισχύουν την αγορά αυτοκινήτου, την αυτοκινητοβιομηχανία, αυτό καταντά υποκρισία. Εμείς θεωρούμε ότι μέσα στα μέτρα που προτείνουμε είναι και το ζήτημα αυτό. Εμείς προτείνουμε να οργανωθεί ολόκληρο το δίκτυο των δημόσιων μέσων μεταφοράς. Η Ελλάδα, μια μικρή χώρα σε έκταση, μπορούσε με ένα δίκτυο σιδηροδρομικό να λύσει πάρα πολλά προβλήματα. Αυτό προτείνουμε.

Τώρα, π.χ., αυτό που θα κάνουνε για την κάρτα είναι για να αλλάζεις αυτοκίνητο κάθε 3-4 χρόνια. Μόλις βγαίνει στην πιάτσα ένα καινούριο αυτοκίνητο που τάχα είναι λιγότερο ρυπογόνο θα το αγοράζεις. Θα ωφεληθούν οι αυτοκινητοβιομηχανίες που θα παράγουν τα νέα αυτοκίνητα με πολύ λιγότερο προσωπικό. Δεν πρόκειται να επαναπροσλάβουν τους απολυμένους διότι κάθε καινούρια επένδυση με νέες τεχνολογίες θα θέλει και λιγότερο προσωπικό και οι άνθρωποι θα αναγκάζονται να αγοράζουν αυτοκίνητο κάθε 3-4 χρόνια. Μ' αυτό το αυτοκόλλητο που για να μπεις στο δακτύλιο θα 'χεις μεγάλο κόστος, θα πληρώνεις μεγάλο φόρο, θα αναγκάζεσαι να αλλάζεις γρήγορα αυτοκίνητο. Οι βιομηχανίες θα γίνουν πλούσιες, θα τσακωθούν μετά μεταξύ τους, άλλος πόλεμος και πάει λέγοντας

Η θέση που πήραμε δεν είναι θέση αγνόησης. Αλλά δεν μπορείς να παίρνεις μέτρα κομμένα και ραμμένα για να υπηρετήσεις τις αυτοκινητοβιομηχανίες.

Ερώτηση: Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι ενώ καταργούν τα σύνορα για το ΝΑΤΟ τα κλείνουν για τους μετανάστες;

Απάντηση: Πράγματι έτσι είναι. Σήμερα μετέφεραν εδώ στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης από τη Χίο σιδηροδέσμιους 60 μετανάστες για να τους πάνε μετά στα σύνορα κι από εκεί να τους παραδώσουν στην Τουρκία. Ναι, για το ΝΑΤΟ μπορούν να γίνονται παραβιάσεις των συνόρων, αλλά για να περνάνε οι φτωχοί που ψάχνουν για ένα κομμάτι ψωμί απαγορεύεται. Τώρα με την απελευθέρωση της αγοράς και την κατάργηση και των συνόρων στις υπηρεσίες θα μπουν νομικές εταιρείες, θα μπουν εταιρείες υδραυλικών, θα μπουν μια σειρά εταιρείες στην Ελλάδα, αυτές μπορούν να μπουν ελεύθερα. Ενας φουκαράς μετανάστης δεν μπορεί να μπει. Οι άλλοι μπαίνουν συνειδητά για να εκτοπίσουν εργατικό δυναμικό, για να το κάνουν πιο φτηνό. Ο άλλος μπαίνει για ένα κομμάτι ψωμί κι ό,τι του προκύψει. Δεν μπαίνει για να φτιάξει εταιρεία.